profesyonel olmak... (3ds max) - sayfa: 4

arkadaşlar başlığı açan kişi olarak hepiniz ilgisi anlatımı gözlerimi doldurdu tüylerim diken diken oldu. burada herkes gerçek kişiler yani gerçek insanlar.bunları benimle ve forum üyelieriyle paylaştığınız için çok teşekkürederim.
bende size kendimden bahsetmek istiyorum biraz. şu an saat 4.37 bu geçtiğimz sabah 3ds max 7 kitabım geldi. ve şu anda 40. sayfadıyım hiçbiryeri kaçırmamak için 3. kez deneyip uygulamalı olarak tekrar ediyorum. sabah okulum var.okula gidip geleceğim zamanı düşünüyorum şimdiden pc min başında olmayı planlıyorum. bu konuda çok hırslıyım. saaatlerdir pc başındayım.
siyasetten hiç bir şey çakmadığım için(kamu yönetimi okuyorum) okulum iki yıl uzadı.ve bu zamanı ve sonrasını artık çok iyi değerlendirmek istiyorum.buradaki çoğu kişiyi ayakta alkışlıyorum hepiniz zor dönemler geçirmiş ve bir yerlere gelmişsiniz. bende zor dönemler geçiriyorum. okulumun 2 yıl uzadığını ailem bilmiyor.ve şimdi daha çok kendi emeğimle okula devam etmek durumunda kalacağım.ve 2 haftadır photoshop çalışıyorum.bir fotoğrafçının işlerine yardım edeceğim. inşallah başarılı olurum. ayrıca ingilizce ders vereceğim.yani bende sizler gibi zor zamanlar geçirip hayatın gerçeklerini daha iyi göreceğim.inanıyorum ki bunlar beni dahada hırslandıracak. hayat gerçekten zorluyor insanı kimi dönemler.işte o dönemlerde yılmayanlar burda yazılarını yazıyor.bende size bu dönemlerimi 10 yıl sonra tekrar anlatmayı (yaşadıktan sonra) çok isterim. hepiniz için başarılı günler ve hakkettiğiniz yerde olmanızı dilerim arkadaşlar,abiler,yetenekli insanlar...
inşallah en kısa zamanda ilk çalışmamı buraya göndereceğim.mokambo ilk yorumuda senden istiyorum. ilk bana şevk veren sendin. unutmam:)

ben yüksek okul kimya mezunuyum.ama 3d studio max´i 3d studio olduğu zamanlardan r4 sürümünden beri takip ediyorum.isteyince her şey oluyor.ama tabiki bir itici kuvvet gerekiyor.o kuvvetide sitedeki arkadaşların çelışmalarına bakarak bulabilirsin ben öyle yapıyorum.siteyi geziyorum gaza geliyorum o gazla bir şeyler yapıyorum.o bile insanı mutlu ediyor.işin sırrı istemekte bence.

doğru + doğru = doğru....

ama genellikle bi çok kişi bu işlere zevk için başlıyor. tabi hobi amaçlı başladığı içinde iş para kazanmaya gelince zorlanılıyor. ama zamanla ülkemize oturucaktır. insanlar değer vericektir. :) bu arada çay kazanları imal etmek sanırım sizi epey rahatlatmıştır :).... hak veriyorum.

bence profesyonel olmak istiyorsak sanal alemden biraz kopup bir araya gelmeyiz.. birbirimize katacağımız bilgiler ve yeni arkadaşlıklar daha ii bir durumu getitrir bizi diye düşünüyorum. örneğin bi yerde buluşmak gibi, belki daha önce yapılmıştır bilemiyorum ama ben bu siteye yeni katıldım bence bu tip olaylar artmalı ve bu tarz sitelerde daha sık biraraya gelinmeli.
teşekkür ederim önerilerim bunlar...

200 yılı yaz aylarında tanıştığım 3d studio max sayesinde 3d ve cg dünyasına balıklama dalış yaptım. benim için çok sancılıydı. gen. ailemden uzakta yaşıyordum. tek başıma ve para kazanamadan. çok gece aç yattığım oldu :(... sırf cg dünyasında ilerlemek için bir internet cafe´ye karın tokluğuna 6 ay baktım. 3d konusuna çok yabancı değildim. kağıt üzerinde teknik resmimi endüstriyel tasarıma olan merakım sayesinde oldukça geliştirmiştim. 3d studio max´le tanıştığımda çok şaşırmadım ve zorlanmadım. çünkü gördüğüm kağıt üzerinde yaptıklarımın butonlaştırılmış halleriydi. üstelik daha gelişmiş olduğundan çok hoşuma gitti. temel olarak araba tasarımı ve karakter tasarımına yönelik merakım üzerine yoğunlaştım. ama parasızlık tavan yapmış ve çıkmaza girmeye başlamıştım. büyük bir mobilya firmasının sahibiyle tanıştım. adam bana onlar için mutfak temelli mobilya çizimi yapmamı istedi. olur dedim. asgari ücret :(.. ne yapabilirim? çok deneyimsizim ve çalışmak zorundayım. kabul ettim. üç ay sonunda paramın yarısını bile alamadan ayrıldım. bir reklam ajansında işe girdim. ancak tecrübesizliğimin yanında henüz yeni kurulduğunu öğrendiğim reklam ajansında başka grafiker olmadığını öğrendiğimde şok oldum. kendi başıma sabahlara kadar çalışıp internet kurcalayıp photoshop ve corel draw öğrenmek zorunda kaldım. 4 ay sonunda benzer şekilde maaşlarımın büyük kısmını alamamanın verdiği nefretle işi bıraktım. bir arkadaşıma psikolojik baskı yapıp 2003 yılında p4 2ghz işlemci 512 mb ram ve 64 mb gf2 pc´sine el koydum :). öğrenim sürecimde kendime yaptığım tek iyilik buydu :P... param olsa kurs´a gitmeye bin kat razıydım. ama param olsa da denizli´de kurs imkansızdı... ( şimdi bi tane var. onunda öğretmeni benim :) )...
arkadaşımın bilgisayarında yaklaşık iki hafta çalıştıktan sonra ilk elle tutulur karakterimi ve onla yaptığım animasyonlarımı yaptım. yerel televizyonlara bunlarla iş başvurusunda bulundum. birisinde geçen diyalog´u aynen aktarıyorum :
"
ilgili müdür : "vay.. bunları gerçekten sen mi yaptın?"
ben : "evet!?"
i.m. : "istanbuldan mı geldin? ne işin var denizli de?"
ben : "hayır istanbulu hiç görmedim " ( hala :( )
i.m. : "inanılmaz. hemen başlayın bence. kanalımızın senin gibi bi personele fena halde ihtiyacı var. hem çözüm ortağı reklam ajansımızda da bir çok ihtiyacı giderebilirsiniz. harika bir tesadüf."
ben : "evet...."
i.m. : "şartları konuşalım... mesai saatleri bunlar bunlar. şöle zamanlarda böle tatil. falan filan... fiyat konusuna gelince..."
ben : " :) "
i.m. : "bizim burda istanbuldan gelen profesyonel kameraman arkadaşlarımız var. ve onlar burda bütün diğer teknik elemanlarımız gibi asgari ücretle çalışıyor."
ben : (içimden ) " hadi ordan ben 19 yaşındayım. 5 değil :P"
i.m. : "kabul ettiğin takdirde sen de asgari ücretle çalışacaksın"
ben : cd´mi aldım ve çıkıp gittim.

sinir oldum. kudurdum. delirdim.. asgari ücrete muhtaçtım. aslında yarısı için bile deli gibi çalışabilecek durumdaydım. ama adamın onca söylediğinden sonra en azından azıcık üstünde bir rakam söylemesini beklerdim. çünkü denizli şartlarında her türlü elemanı bulması mümkündü. ama 3d´ kutu çizmesini bilen bulma ihtimali % - 10000 gibi bişeydi... 3d´den tamamen umudumu kesip reklam ajansında azıcık ucundan değindiğim grafikerlik işinde amatör olarak iş ararken fuar standları yapan bir firma ile tanıştım. denizlinin tekstil sanayisinin gelişmişliğiyle doğru orantılı olarak çok iş yapan bir firmaydı. çizim başına 150 ytl´den çizim yapma kararı aldık. toplam paramı mayıs ayına hazırlanan firma mayıs ayındaki bu evteks fuarından dönüp tahsilatlarını yaptığında nakit alacaktım. 20 kadar stand çizdik. ben deli oluyordum :) iyi bir hasılatım vardı.. 20*150 :S.. pc almalıydım. daha iyi pc daha hızlı render :).. daha çabuk öğrenmek... ama ne oldu :(.. firma fuardan döndü... ben 3000ytl nakit beklerken verdikleri çekte 750 ytl yazıyordu. ne iş dedim. e biz fuar´a 5 firma götürdük. bu da onun parası. iyide biz çizim başına anlaştık. ve 20 çizim yaptık.. verdikleri cevap : " salakmın olum sen?. kimse para kazanmadan sana para öder mi?. ben o işlerin hiç birini alamadım. enayi miyim ben sana parasını ödiycek. sen düşün" :S:S:S:S:S:S:S.. adam aynen böyle söyledi suratıma... eve gittim :(.. hiç utanmıyorum. saatlerce ağladım. yeni yetme toy ve kendi başının çaresine bakmaya çalışan desteksiz birisi olarak önüne gelenin kazık tahtası olmaktan kurtulmak zorundaydım. 750 ytl içinde bulunduğum durumda dahi beni 3 ay idare etti. bu süre içerisinde kendimi sürekli geliştirdim. 3d konusunda denizlide rakibim olmadığı gibi cg dünyasının diğer bir çok alanında gece gündüz sürekli kendimi geliştirdim. ihtiyaçtan dolayı da web tasarım yönünde ciddi bir ilerleme kaydettim. 2003 yılı eylül ayında bölgenin en büyük reklam ajansında işe başladım. iş başvurusunda bulunmadım. beni kendileri arayıp buldular. onlara 3d studio max konusunda isteyebileceğiniz şeylerin %90´ını halledebilme garantisi vermeme rağmen teklif gene aynıydı "asgari ücret". 500 ytl´ye ihtiyaçtan işi kabul ettim. işin komik tarafı. diğer bir çok konuda bilgim ve deneyimim bulunmasına rağmen iş görüşmesinde sadece 3d studio max kullanabildiğimi söyledim. buna rağmen 600 sayfalık bir basılı medya çalışmasında 200 kadar reklam sayfası tasarlayıp yaklaşık 3 defa studio max´i açarak 6 ay sonra işten ayrıldım. bütün ticaret dünyasından nefret ettim. insanlardan nefret ettim. sadece yaptığım işi daha iyi yapabilmek adına 3,5 yıl boyunca bir gece uyuyup bir gece uyumadığım işim sayesinde sadece birazcık rahat yaşamayı beklerken başkaları tarafından sömürüldüm. insanların salak velet anlamlı bakışlarına üç kuruş için tahammül etmek zorunda kaldım... ülkemden utandım. yarım yamalak ingilizceyle internette dolaşıp sağa sola yazarken amerikalıyım filan dedim. zorla ticaret´i öğrendim. yalan söylemek zorunda kaldım. kimi zaman insanları kazıklamak zorunda kaldım. tek istediğim işimi en iyi şekilde yapıp hakkım olanı kazanmaktı. ama kendimi çok profesyonel gösterip dandik render sunarak adamı kandırmak zorunda kaldım. bunu onlar istediler. çünkü adam koskoca bir odayı doldurucak bir projeyi önüme serdi ve fiyat istedi. 5000 istedim ( istanbul ve ankara gibi bi yerde verecekleri fiyat en azından 20000...)
adam da bunun farkında ve söylediğine bakın. " 5000´ ben bu programı öğrenir oturur kendim çizerim iki ayda." gel sen bu işi 750´ye yap". ben 5000 istedim acaba biraz daha falza istesem ayıp olurmu diye düşünürken bu sözü duyunca dağıldım. iyi dedim git öğren yap :)... ama şimdi zor da olsa öğrendim. işin hakkı neyse onu istiyorum. kabul görmezse de çok paraya sıkışık değilsem reddediyorum. 3ds ile herşeyi çizebileceğimi düşünüyorum. . cg konusunda ilerlemeye devam. yurt dışında bi firmayla anlaştım. bu ekim ayı sonunda gidip mesai´me başlıyorum... bunları anlatmaktaki amacımı yanlış anlamayın. burda anlatmak istediğim şu : yeni başladıysanız ve amacınız bu alanda yükselmekse hiç bişeyden vazgeçmeyin. aç kalın ama elektrik faturasını ödeyip çalışmaya devam edin. bazen çok zorunuza gidebilir içinde kaldığınız durumlar. ama emin olun bir çoğunuzu benzer bi şekilde büyük bir firmada iyi bir konumda yüksek maaşlı işler bekliyor olucak. ilahi adalete inanırım. ve o derki; bir insan bir amaç uğrunda yeterince çaba harcarsa ilahi adalet işler ve harcadığı çaba kadar hakkını alır. eğer birisi sizden daha az çabayla sizden daha yukarıda duruyorsa, ondan daha yukarda bi yere gelmeniz sadece zaman meselesidir. önemli olan bu zaman içerisindeki zorluklara tahammül etmek. cg konusunda hiç eğitim almadım. ama bu büyük bir firmaya girmeme engel olmadı... ama eğitim alabilseydim. teklif sunan bir kaç firmadan istediğimi seçmek gibi bir lüksüm olabilirdi. oysa şimdi teklifte bulunan ilk büyük firmaya şartlara hiç itiraz etmeden balıklama atladım. ( en azından en kötü ihtimalle türkiyedeki ortamdan daha iyi )... bu kadar ben´li bi yazıdan sonra bütün bu hikayem sürecince sürekli başvuru ve ilham kaynaklarımdan biri olan tr3d.com ve necmi demirkeser´e teşekkürlerimi sunmak isterim.. sanırım karşılıksız sunduğu destekleriyle en çok da o haketti.

Hocam çok güzel yazmışsın gerçekten :) Bir çırpıda okudum, anlatımında süper :)

Bende biraz toparlıyımda yazayım. Seninki kadar sinemalık olmasada bişeyler yazarım[:)]

Drekon ile ilgili söylediklerin süphe gerektirmez. O beni hep kendisini eleştirirken buluyor sitede[:F], ama benimde hocam sayılır. Cd´leri çok işime yaramıştı zamanında.

Kolay gelsin.

Ben Kahramanmaraştayım bundan 6 ay önce bir mimarla tanıştım. O zaman daha elle tutulur bir tasarım yapmamıştım bir site projesi aldık. Arkadaşlarında dediği gibi elimiz mahkum dedik. Projeyi o kadar ayrıntı istemediler ama sonuçta günlerin gidecek. Ben adama verdim fiyatı telefon bekliyom. Cevap gelecek ama.. Neyse iki gün sonra tel geldi adamın yanına gittim.
Dialog kısaca şu ;
adam : projeden sorumlu mimarı aramam lazım
ben : tabi
-adam mimarı aradı-
adam : abi projeyi modelleyecek arkadaş geldi
mimar (telefonda): Evet fiyat konusunda ne diyorlar.
adam : Kendi çok fazla söylüyo 750 ytl geçiyo benim aklımdan aslında.
mimar (telefonda): Ohooo siteyi onlarmı yapacakmış sıfırdan.
ben :[:s][8(][:(]
şekilde ordan ayrıldım.
Amacım kimsenin ( kendimde dahil ) hevesini kırmak değil ama zorluk çekmeden bence sefa sürülmez. Ama bizim ülkemizde ne yazıkki çekilecek zorluklar kat kat fazla. Bide bizimki gibi bu konulara çok uzak olan illerde. İşimiz çok zor. Ama azimle devam ediyorum, çalışıyorum, hatalarımız çok fakat, azmimizde çok. Herkese başarılar, bol sabırlar dilerim. Kolay gelsin.

bir konuda da ben kısaca bir sey anlatayım,
ben senelerdir maket uzerine calısmaktayım. mimari maket olsun her hangi bir maket olsun her ölcekte aynısını yapabilecek bir yetenege sahibim.
ve bu işten cok para kazandım.(profesyonel anlamda)
(derken cok iş cok para tabiki,sürüm mantıgı)
düşünsenize tv kanallarından birine spor programı için 110 cm capında deri kaplı bir fotbol topu maketi yapmıstım.
bilirsiniz modellemesi bile zordur.
ama ben gercegini yaptım ve uzerindeki 5 gen ve 6 genlerin hesabını kureye oturmak o kadar kolay degildi.
kaldıki birde onun seklini yontmak ve deri kaplamak.
3gun 3 gece kanter içinde sucuk gibi olana dek calışmıştım.
sizce ne kazndım o işten..bu güne göre hesapladım,200 ytl.
işte türkiyedeki bakıs acısı ..
ve bunu yapan saniyelerine milyarlar harcanan tv kanalları.düşünün baska kurumlar ne yapar.
ustelik o topu adı lazım olmayan o kanal aylarca kullandı tv de.
ben gördükce kendime kızmıştım.
bu yasadıgım örneklerden biri.
o işlerde 3d sayesinde azaldıkca azaldı zaten..
ne alaka derseniz,her konuda azim hırs ve caba ile bir yere geliniyor kadir arkadasımızın anlattıgı gibi.
bu konuda bayagı bir isim yapmıstım ama ne oldu 3d geldi..iyiki geldi..daha temiz ortamda kahvemi yudumlayarak modellemek kanter içinde kalmaktan cok daha iyi...
ögrenen her insan ögrendigi caba sarfettigi her seyin mutlak bir gun karsılıgını alır bu böyledir..ben ögrendim simdi 3d de maket yerine modelleme yapıyorum.. ikiside 3 boyut sonucta...
amaaaa.....
iş gelirse, yapıyorum yine maket calışmalarını o ayrı....

herkese kolay gelsin..

[quote=13339]Ben de yurtdisindan bir katki yapiyim:

1996´da Almanya´ya geldim, benim hikaye de cok uzun, simdi bir baslarsam sonu gelmez.
Neyse, son bölümden basliyayim:
Almanca bilmedigim icin ilk 5 sene insaatlarda calistiktan sonra (insaat derken plan, proje, mimarliktan falan degil amelelikten bahsediyorum) bir sekilde kendimi, 2 senelik, hizlandirilmis bilgisayar okuluna attim. Tam disime göreydi, 2 sene sabahtan aksama kadar sadece bilgisayar dersleri.

Okula devam ederken bir yandan da para kazanmak icin web siteleri falan yapiyim dedim ama burada isler Türkiye´dekinin tam tersi isliyor.
Bir kere öyle ortaya cikipta "ben web sitesi yapiyorum, cok ucuza" diyemiyorsunuz, cünkü serbest calismak yasak. Ne isi olursa olsun, kendi kendinize calisip para kazanmak istiyorsaniz firma acmaniz lazim. Bilgisayar üzerine firma acmak problem degil. Yalniz firmaniz olunca sene sonunda kazancinizin %50-%60 ´i (firmanin türüne göre degisiyor) vergi olarak kesiliyor.
Bunun üstüne firmanin diger giderleri de eklenince kimse cikipta : "ben 10 liralik isi 5 liraya yaparim" diyemiyor.

Yani ancak cevrenizdeki ese dosta is yapabilirsiniz ki onlardan da ne para kazanilacak?

Gerci eminim Türkiye´de de sistem kanun olarak böyledir ama aradaki fark: "burada o sistem isliyor"

Neyse dedim, madem böyle biz de es, dost tanidik bulalim. Cünkü bir sekilde para lazim. Gerci okulun bütün masraflarini devlet ödüyor, yol paran da dahil, onun disinda da harclik veriyor.

Simdi diyeceksiniz ki "be adam, daha ne istiyorsun, ekmek elden su gölden, ye ic keyfine bak".
Gercekten de normalde kral gibi bir hayat. Ama benim durumum farkliydi, okula baslamadan önce bir ev almistim. Okul icin verdikleri harclik ancak evin taksidini karsiliyordu
(Bu Almanya´nin ekonomik gücü hakkinda bir ipucu vermistir herhalde: Admalar seni okula gönderiyor, bütün masraflarini karsiliyor, bir de üstüne harclik veriyor ki bu harclikla kendin aldigin müstakil bir evin aylik taksidini ödeyebiliyorsun....) bir de bunun üzerine nur topu gibi bir oglum olunca isler degisti.

Neyse biz okuldan bir arkadasla tanidik birilerini bulmaya calistik. Sonunda arkadasin bir tanidiginin tanidigina bir internet sayfasi lazimmis. Hem de Türk. (zaten Almanlar garantici adamlar, ucuza degil, yaptigin ise ve garantiye bakiyorlar.)
Iyi dedik, adam da Türkmüs, huyunu suyunu daha iyi biliriz. Ve huyunu suyunu cok iyi bildigimizden dolayi (bakiniz yukarida anlatilanlar) ise baslamadan önce kapora alalim dedik. 1000 marka anlastik, kapora olarak 100 Mark verdi! cok güzel... biz ise basladik.

Adam, büyük marketler icin dondurucular, raflar falan satiyor. Bize katalogunu verdi. 100´ün üstünde ürün var. Bu katalogu oldugu gibi sayfaya geciricez. Resimler, acillamalari falan bir CD´de yok mu diye sorduk? Yokmus. Yani hepsini scanen yapicaz. Neyse biz ise koyulduk, okula da yeni baslamisiz daha tam konuya hakim degiliz. bütün resimleri önce scanen yaptik, sonra Photoshop´da temizledik. 2-2,5 haftada isi bitirdik adama götürdük.

adam rengini begenmedi, bir kac degisiklik istedi. tamam dedik problem degil. Paranin birazini alalim dedik, 300 Mark daha aldik.

Ve bundan sonraki 1,5 ay boyunca olay kisir döngüye girdi. Istedigi degisiklikleri yapip gidiyoruz, yeni bir degisiklik listesiyle geri dönüyoruz, renk olmamis, mavi uymamis kirmizi olsun.... Bir ara gidip adamin bilgisayarina Photoshop yükledim, renk paletini actim: Burada 16 milyondan fazla renk var, istediginizi tam olarak secin öyle yapalim" dedim. En sonunda pes ettik kalan paranin bir bölümünü alip isi biraktik.

Simdiye kadar 10´larca site ve program yaptim, yukardaki anlattigim gibi olaylarla 4-5 kere karsilastim. Isin ilginci bu 4-5 olayda da olayin kahramanlari Türktü. Hep ayni mantik. "Cok istiyorsun, benim oglan da yapiyor...vs" Yani bu bizim genlerimizde var galiba.

Söylemeye utaniyorum ama artik Türk müsterilere is yapmamaya calisiyorum. Yaparsam da para konusunda cok dikkatli ve garantili calisiyorum.

Almanlar´da durum cok farkli. Bir kere adamlar ne istediklerini biliyorlar, ve yaptigin ise saygi duyuyorlar. Bu sadece bilgisayar icin degil her is icin böyle. Karsisindaki adamin konusunda uzman oldugunu bildikleri icin ( Cünkü burada kasaplik, kuaförlük, bankacilik ne is olursa olsun hepsinin okulu var. Ve calisan herkes o isin okulunu okumus.) ukalalik yapmiyorlar.

Dedigim gibi bu bizim genlerimize islemis birsey galiba.[/quote]

Ben de Kanada´ ya geldikten sonra bu dediklerini aynen yasadim ve yasiyorum da. Insana ve yaptigi ise saygi bambaska. Burada istersen amele ol (ki ben de geldigimde yaptim hic de utanmiyorum) ustun basin boya kir icinde oglen restauranta gidip yemek yersin. Birak bir sey demeyi kimse donup bakmaz bile sana. Ayrica burada insaat isinde calisan herkese "Artist" diyorlar. Dusunun nasil bir insanca yaklasimdalar.

Turkler ile is yapma konusuna gelince seninle hem fikirim. Turkiyede 200 den fazla proje yaptim. kagit ustunde bir hesap yapsak simdi benim ozel jetimin filan olmasi lazimdi :) Her neyse biz jetten vazgectik ve buralara geldik. Simdi maasli "endustriyel tasarimci" olarak calisiyorum. Ise baslayacagim gun gittigimde yepyeni bilgisayarim tum software yuklenmis olarak masamdaydi. Bana bir e-mail hesabi acip outlook ayarlarini bile yapmislardi. Cunku adam senin sadece isinle ugrasmani istiyor. nasil olsa obur isleri yapacak baska personel var.

Uzun lafin kisasig gelismis ulkelerde her ne is yapiyor isen, insanlar senin bilgine tecrubene ve kisiligine saygi gosteriyorlar ve bizdeki sark kurnazligi dusuncesinin izi bile yok.

anlattiklarinizin nerdeyse tamamini yaşamis, belirttiginiz tüm problemlerle (benim oglan yada dayimin kizi mantigi dahil) %100 karşılaşmış ve 1995 yılından beri bt ile ugraşan birisi olarak aşağıdaki listede başari ile yapabildiğim tüm işleri bıraktım.

donanim
servis
network
ağ işletmenliği
sistem yöneticiliği
webmaster
macromedia eğitmen
grafik tasarim
grafik düzenleme
2d animasyon
sunum ve gorsel destek
ses işleme
3d modelleme
3d animasyon
yazilim geliştirme
veri tabani uygulama
veri tabani gelistirme
veri tabani yönetim
internet uyumlu yazilim geliştirme
intranet uyumlu yazilim geliştirme(network)
animasyon tabanli yazilim geliştirme
interactif zimbirtilar (yazilim, uygulama v.b.)
..........
.......
...
..
v.s. buraya yazamayacağim cok sey var.
(mesela dünyanin ilk veritabani baglantili interaktive flash web site uygulamasini ben yazdim isteyenler flashkit sitesinde ismim ile aratip download edebilir)

sonucta bunlarin tamamindan zaman zaman çok para kazandim. zaman zaman ise çok sinir stres sahibi oldum.

şu anda ise çay kazani imal eden bir firmada yöneticiyim. evet doğru duydunuz

ÇAY KAZANI imal ediyoruz (bu cihazi kasim ayinda (11-2004) tanidim)

derdim yok tasam yok keyfim yerinde boş zamanlarimda programlama, veri uygulamalari ve özellikle sql biraz vakit kalirsa max ile ugrasiyorum.

ama sonucta yillar sonra (bt konusunda 10 sene pro. gecmisim var ve turkiyede internet sunucusuna baglanan ilk 5 kişiden birisiyim) kazandigim tecrubeler sonucu (buna tecrube diyebiliriz çünkü bahsettiğimiz sektor türkiyede zaten 10 sene geçmişi olan bi sektör) şunu ögrendim

para + para = para

hepinize sevgi ve saygilar.